امروز تعدادی از احادیث شیخ بزرگوار صدوق را می خواندم.
اکثر احادیث برایم آشنا بودند.
احادیثی بودند که بارها و بارها آن ها را خوانده بودم ، حتی برخی از این احادیث را در نوجوانی خوانده یا شنیده بودم.
با خواندن هر حدیث در دل می گفتم: چه جالب این حدیث رو هم شیخ صدوق روایت کرده !
با خواندن این احادیث تازه میفهمم چقدر حضرت صدوق نزد من و شاید ما مهجور و گمنام است.
عقل شکرگزاری منعم را واجب می داند اما من سال ها غرق در نعمت بودم بی آنکه از منعم این نعمت ها شکرگزاری کرده باشم!
با احادیثی که راویانی چون شیخ صدوق نقل کرده اند حیات معنوی پیدا کرده ام اما هیچ گاه قدرشناس زحمت ها و مجاهدت های آن ها در انتقال و حفظ این احادیث نبودم...
کاش این قدرنشناسی ها تکرار نشود...
